CZARNE DNI

Zaraz po urodzinach udałem się do kliniki na operację.

Marcin cały czas się mną opiekował. Źle zniosłem narkozę.

Duże dawki morfiny, przenosiły mnie w dziwne światy:

byłem jednocześnie tu i tam... jakbym się rozczepił.

Operacja barku jest bardzo bolesna. Dlatego robiłem ją w najlepszej klinice.

W szpitalu połamaliby mi 4 kości, wsadzili w gips na 6 tygodni.

Leżałbym na sali z 6 innymi osobami w brudzie, szpitale słyną z brudu.

W klinice oprócz Marcina miałem kelnerkę serwującą mi to co chciałem,

farmaceutę, dwie ugrzecznione do paradoksu pielęgniarki,

najlepszego chirurga który od razu spoił moje kości i święty spokój.

Jest jeden mankament. Doba kosztuje 15000 dolarów.

Czemu świat jest tak strasznie skonstruowany?

***

O tym co się dziś wydarzyło nie będę pisał.

Nawet gdybym chciał, nie zdołałbym ująć tego w słowa.

Chce mi się płakać. Jest mi niewymownie przykro.

Smierć kilkudzisięciu kluczowych dla Polski osób,

jest chyba największą znaną mi katastrofą w dziejach.

Nie wiem co mógłbym więcej na ten temat napisać.